Ανέκδοτες Μαρτυρίες από τις θηριωδίες των ναζί Γερμανών στο Χορτιάτη Θεσσαλονίκης

Πως η μάνα έσωσε το μωρό της μέσα στους φούρνους

Το μαρτυρικό χωριό του Χορτιάτη βρίσκεται στο ομώνυμο όρος που δεσπόζει στα περίχωρα της Θεσσαλονίκης στα 35 χλμ από την πόλη.Το 1944 οι ναζιστές έκαψαν 150 κατοίκους ζωντανούς.

Μαρτυρία: Θανάσης (ντόπιος) …..

Το κακό έγινε το 1944.Εγώ γεννήθηκα το 1945.Ο παπούς μου είπε στη μάνα μου να πάρει τα 2 μικρά,τ΄αδέρφια μου και να φύγει.Πήρε τα παιδιά κι έφυγε πήγε κάπου στον Λαγκαδά.Η μάνα μου επέμεινε να την ακολουθήσει κι ο πατέρας της.Αυτός αρνήθηκε.Της είπε εγώ είμαι γέρος άνθρωπος τι να με κάνουν.Τον σκότωσαν του έδωσαν μέχρι και χαριστική βολή στον κρόταφο και τρέχαν τα αίματα.Εκείνη την εποχή υπήρχαν αντάρτες στις γύρω περιοχές.Έκαναν μια επιχείρηση και σκότωσαν 2 με 3 γερμανούς που έριχναν φάρμακο για την υγεία του πληθυσμού στις δεξαμενές στο χωριό.Οι γερμανοί ήρθαν για αντίποινα στο χωριό.Μάζεψαν όλο τον πληθυσμό.Τους βάλανε στους φούρνους που είχαν για τ΄αλεύρια κάτι μεγάλα δωμάτια ήταν.Έριξαν χάμω εκρηκτική ζώνη και άρχισαν να πυροβολούν.Γινόταν ανάφλεξη λαμπάδιαζε ο τόπος καίγονταν με ουρλιαχτά οι άνθρωποι.Γερμανοί στρατιώτες έσωσαν μερικά παιδιά τους λέγανε να φύγουν κρυφά από τους ανωτέρους τους.Χειρότεροι ήταν οι δικοί μας αυτοί δεν χαρίζονταν σε κανέναν ξεκοίλιαζαν γυναίκες,βίαζαν κορίτσια….Το πιο φοβερό ήταν τα μπλόκα.Αυτοί πρωτοστατούσαν οι δικοί μας.Αλλά κάποιοι από αυτούς πλήρωσαν όταν φύγαν οι γερμανοί ήρθαν οι αντάρτες έναν από δαύτους τον κρέμασαν ψηλά πάνω στο χωριό από ένα δέντρο και πέρναγε ο κόσμος και τον χτύπαγε και τον καταριόταν.Oι γερμανοί κάψαν το χωριό ως και το πέτρινο δημοστικό σχολείο.Όλα τα σπίτια ήταν χτυπημένα.Άλλος έχασε παιδί,άλλος πατέρα,άλλος μάνα άλλος αδέρφι μιας δυστυχία….

Μαρτυρία φιλόλογος (κάτοικος Καλαμαριάς)

Στο ορφανοτροφείο Αριστοτέλης στην Καλαμαριά ήταν για χρόνια φύλακας στην πόρτα ένα διασωθέντας από το ολοκάυτωμα του Χορτιάτη.To σπίτι μας ήταν ακριβώς απέναντι.Εγώ ήμουν κοριτσάκι τότε ερχόταν μάλιστα στον πατέρα μου που είχε ξυλουργείο έφτιαχνε έπιπλα και δούλευε κι αυτός.Ερχόταν και στο σπίτι μας.Όταν έγινε το κακό και τους χώσανε στους φούρνους για να τους κάψουν οι γερμανοί αυτός ήταν μωρό.Η μάνα του έπεσε κάτω και το σκέπασε το μωρό με το σώμα της.Το παιδί έζησε.Το μόνο σημάδι που του έμεινε κουσούρι σε όλη του τη ζωή ήταν ότι είχε καεί στα μάτια στο πρόσωπο και είχε μια ελαφρά παραμόρφωση.Το παιδί μεγάλωσε στο ορφανοτροφείο και ύστερα για χρόνια ήταν φύλακας στην πόρτα του ιδρύματος.Μετά έμενε έξω κάπου σε ένα σπιτάκι παντρεύθηκε έφτιαξε τη ζωή του.Πέθανε πριν λίγο καιρό σε μεγάλη ηλικία.

(ευχαρισυούμε τα πρόσωπα που μας εμπιστέυθηκαν το συγκλονιστικό αυτό υλικό για τη διάσωση της ιστορικής μνήμης)