Είμαστε Έλληνες και θα γίνουμε δούλοι των βαρβάρων; (Ευριπίδης)

Είναι Ιστορικά αποδεδειγμένο πως ο Ελληνισμός ως μία γροθιά ήταν ανίκητος.

Όμως κάθε φορά που κέρδιζε τις μάχες και μεγαλουργούσε, χρειαζόταν μία Κερκόπορτα, ένας Εφιάλτης για να πέσει. Είτε αυτό ήταν φορέας διχασμού, είτε διασπαστής του μετώπου, πάντα επέφερε το συντριπτικότερο πλήγμα υπέρ του εχθρού.

Σήμερα η κατάσταση δεν έχει αλλάξει. Οι «οικονομικοί» εισβολείς σε στενή συμμαχία, με τη ντόπια διεφθαρμένη άρχουσα τάξη δημιουργεί ή ψάχνει για προδότες.

Ο αδαής, ο μικρός, ο εγωιστής και ο οπορτουνιστής δεν έχουν πρακτικά καμία διαφορά από τον προδότη. Ο προδότης είναι απεχθής. Το ίδιο και όποιος δρα ως προδότης.

Στο πεδίο της μάχης ο εχθρός είναι μία ειλικρινής τοποθέτηση, όμως στην πολεμική σύρραξη στην Ελλάδα των μνημονίων, ο εχθρός δεν είναι απαραίτητα συγκεκριμένος και κάπου συγκεντρωμένος, ακόμη και σε αυτά τα κομματικά μαντριά της εξουσίας. Είναι διεσπαρμένος παντού ακόμη και στην υποτιθέμενη αντιπολίτευση, άλλωστε αυτό συμβαίνει κάθε φορά. Ο εισβολέας φροντίζει να δημιουργεί ο ίδιος τον αντίπαλο του για να εξασφαλίζει την παντοδυναμία του. Όταν το προσωπείο του πέφτει, φροντίζει να χρησιμοποιεί την δύναμη του κατευθύνοντας τις μάζες στον υποτιθέμενο αντίπαλο που όμως ο ίδιος δημιούργησε.

Κατακλείδα:

Σήμερα λοιπόν, όλοι κρίνονται ως μονάδες. Υπάρχει όμως μία βασική αρχή:

Ο προδότης …προδίδεται από την βουλιμία του, την εγωπάθεια του και το αυξημένο του ΕΓΩ.

Αντίθετα, ο πατριώτης αγωνίζεται για το ΕΜΕΙΣ έχοντας κατανικήσει το περιοριστικό του ΕΓΩ.

Με αυτά που ζήσαμε και ζούμε τη δεκαετία της κρίσης, και το χειρότερο με τον επιχειρούμενο τώρα εποικισμό της Πατρίδας μας - μάλλον την άλωση και καταστροφής της - τελικά έχουν περισσέψει οι Εφιάλτες, οι Νενέκοι και έχουν εξαφανιστεί οι πραγματικοί Ηγήτορες που σκέπτονται μόνο την Πατρίδα.