2009 - 2021. Δώδεκα χρόνια με φόβο και άγχος…

Ευάγγελος Μαυρογόνατος

5 Ιανουαρίου 2022

12 χρόνια λιτότητας και συνεχίζεται, με τους μειωμένους μισθούς και τις συντάξεις 40 -45 %, αλλά και με συνεχιζόμενες αυξήσεις στα είδη πρώτης ανάγκης, οι οποίες ουσιαστικά τους μειώνουν και άλλο.

Μια ανείπωτη βαρβαρότητα για τους Ιθαγενείς, οι οποίοι έχουμε βάλει πλάτη, όλα αυτά τα χρόνια, χωρίς αντιδράσεις και όσες αν έγιναν ήσαν υποτονικές, χωρίς κανένα αποτέλεσμα.

Δεν έφτανε η οικονομική κρίση, εδώ και δύο χρόνια μας προέκυψε και η πανδημία η οποία έχει φέρει τα πάνω κάτω στην Ελληνική κοινωνία, με τα γνωστά αποτελέσματα, σε ανθρώπινες απώλειες, αλλά και οικονομικής καταστροφής της ελεύθερης αγοράς και κυρίως των επαγγελματιών εστίασης.

Να μη ξεχνάμε και την εισβολή των αλλόθρησκων, οι οποίοι, δυστυχώς, απολαμβάνουν τη φιλοξενία των κυβερνώντων, πριν, νυν και ίσως και αεί, εις βάρος των ιθαγενών, οι οποίοι πένονται με αξιοπρέπεια.

Μέσα σε αυτή την κατάσταση έχουμε και τον Σουλτάνο να μας προκαλεί καθημερινώς και ανερυθρίαστα, αμφισβητώντας τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, απειλώντας μας και με πόλεμο.

Όλο αυτό το χρονικό διάστημα, της ταραχώδους κατάστασης που βιώνουμε, ο πολιτισμένος κόσμος και οι πνευματικοί μας μένουν βουβοί. «Όλοι σιωπούσαν, γιατί οι εχθροί ήσαν πολλοί» όπως μας λέει ο Θουκυδίδης.

Να θυμίσω ότι, η σιωπή δεν είναι απαραίτητα χρυσός, όταν επιτελούνται πάσης φύσεως εγκλήματα, γιατί ενισχύει περισσότερο το έγκλημα και μας μεταβάλλει όλους σε συνένοχους.

Δυστυχώς όμως είναι πολλοί οι εχθροί – έσωθεν και έξωθεν - που μας έχουν οδηγήσει στην κατάσταση αυτή και έχουν πολλά ονόματα, όπως απληστία και οίηση.

Όλοι αυτοί μας έχουν προξενήσει πολύ πόνο, ταλαιπωρία, μοναξιά και δυστυχώς βιώνουμε πάλι έναν νέο διχασμό…

Οι περισσότεροι ιθαγενείς, βουβά υποφέρουμε χωρίς να το ομολογούμε πουθενά, παρά μόνο σε συγγενείς και φίλους. Άλλα δείχνουμε, άλλα νοιώθουμε.

Αρκετοί από αυτούς τους εσωτερικούς ή εξωτερικούς εχθρούς που μας έχουν οδηγήσει ή μας οδηγούν σε αυτή την κατάσταση, είναι αριστοτεχνικά καλυμμένοι.

Είναι τόσο καλά κρυμμένοι που δεν μπορείς να τους βρεις όταν τους ψάχνεις με το λογικό σου.

Αρκετοί εξ αυτών είναι μπροστά σου και δεν τους βλέπεις γιατί έχουν φροντίσει να είναι αόρατοι - διάφανοι.

Μέσα σε αυτούς, ίσως να είναι και γνωστοί σου, φίλοι – λέμε τώρα - απ’ τα παλιά και δεν κάνεις πολλά πράγματα για να τους απομακρύνεις ή να τους απομονώσεις, περιέργως δε κάποιες φορές συμμαχείς μαζί τους.

Εδώ τίθεται ένα ερώτημα: Τι πρέπει να κάνουμε; Δυστυχώς, εγώ και εσύ, σκεφτόμαστε - ως συνήθως : “έλα τώρα, άσε με σου λέω εγώ και εσύ θα βγάλουμε το φίδι από την τρύπα, εμείς θα σώσουμε τον κόσμο κ. π. ά δικαιολογίες”, τη στιγμή που τους εχθρούς τους βλέπεις, τους ξέρεις.

Αναβάλεις για αύριο, νομίζοντας ότι το ελέγχεις το θέμα, δηλαδή, νομίζεις ότι σε επηρεάζουν λίγο και ότι την επόμενη φορά θα τα καταφέρεις καλύτερα.

Αυτό που δεν καταλαβαίνεις είναι ότι από τον εχθρό που “βλέπεις”, μόνο ένα μικρό του μέρος αντιλαμβάνεσαι καταλαβαίνεις και συνειδητοποιείς.

Την ζημιά στην κάνει το κομμάτι του εχθρού που δεν το βλέπεις, που νομίζεις ότι δεν υπάρχει.

Είναι σαν να βλέπεις μόνο την μύτη του παγόβουνου που εξέχει στην επιφάνεια.

Το μεγαλύτερο μέρος του εχθρού και το πιο επικίνδυνο, είναι κάτω από την επιφάνεια, κάτω από το ορατό πεδίο, είναι σαν αυτό που βύθισε τον "ΤΙΤΑΝΙΚΟ"...

Αυτό σε χτυπάει όσο εσύ νομίζεις ότι ελέγχεις αυτόν τον εχθρό, το παίζεις σίγουρος και υπερηφανεύεσαι για αυτό.

Το ωραίο είναι, ότι συγχρόνως κλείνεις τα αυτιά σου, για να μην ακούσεις την όποια αποκαλυπτική πληροφορία από κάποιον που βλέπει τον εχθρό σου.

Τελικά, πόσους εχθρούς είπαμε ότι έχεις μέσα; Τους κρυφούς, τους αόρατους και αυτούς που λίγο βλέπεις.

Άρα απ’ όσους έχεις μέσα σου και πολεμάνε την αλλαγή που εσύ θέλεις να κάνεις, πόσους έχεις αντιληφθεί;

Ναι λέμε ότι, Πρωθυπουργός, Υπουργός ή βουλευτής δεν είσαι, ούτε πας για υποψήφιος και αφού οι αλλαγές που θέλεις να κάνεις δεν οδεύουν και τόσο καλά, μην κοιτάς γύρω-γύρω για τον φταίχτη, κοίτα μέσα σου.

Εσύ είσαι αυτός που άλλα θέλεις και άλλα κάνεις. Δηλαδή κάνεις «άλλα αντ’ άλλων»…

Μήπως τελικά είσαι φοβισμένος ή αγχωμένος και τίποτα δεν κάνεις για αυτό;

Μήπως η κάθε μέρα σου μοιάζει με την προηγούμενη;

Μήπως ο φόβος και το άγχος κυριαρχεί την ζωή σου και εσύ έχεις κολλήσει σε μια ατέρμονη ρουτίνα δράσεων μόνο και μόνο για να τα βολεύεις;

Για να είσαι καθώς πρέπει, αξιοπρεπής, δηλαδή άξιος των πρέπει;

Αγνοώντας πλήρως τα θέλω τα δικά σου, των συνανθρώπων σου και της δοκιμαζόμενης κοινωνίας γενικότερα ;

Όταν σκαλώνει η εξέλιξή σου ως άνθρωπος, δεν φταίει κανένας άλλος, ούτε οι πρωθυπουργοί, ούτε ο πλησίον σου κ.λ.π…. αλλά μόνον εσύ.

Όλοι οι εχθροί είναι μέσα σου, και ο μεγαλύτερος εχθρός σου λέγεται φόβος και άγχος.

Όλοι οι έξω, οι άλλοι άνθρωποι, είναι “φίλοι” σου, διότι έχουν το ίδιο πρόβλημα, είναι εξ’ ίσου φοβισμένοι και αγχωμένοι με σένα.

Αν εσύ πολεμήσεις τους έσωθεν και έξωθεν εχθρούς, τότε αυτομάτως θα βοηθήσεις συγγενείς, φίλους και την κοινωνία γενικότερα.

«Κι αν δεν υπήρχαν αγώνες, δεν θα υπήρχαν στεφάνια» μας λέει ο Άγιος Θεοφύλακτος»