Δώδεκα χρόνια χωρίς την δραχμή, αλλά με το ευρώ. Τι είχαμε και τι χάσαμε!!!

Ευάγγελος Μαυρογόνατος

16/9/2014

Σίγουρα οι περισσότεροι θυμόμαστε, ότι το ευρώ αντικατέστησε τη δραχμή το 2001 και οι συναλλαγές σε φυσική μορφή νομίσματος άρχισαν την Πρωτοχρονιά του 2002. Η ουσιαστική μετάβαση είχε γίνει από το 1999, αλλά τα τρία πρώτα χρόνια το ευρώ υπήρξε ως νόμισμα μόνο σε λογιστική μορφή. Το ενιαίο νόμισμα τέθηκε σε κυκλοφορία, ταυτόχρονα σε δώδεκα χώρες και αντικατέστησε τα εθνικά τραπεζογραμμάτια και τα κέρματα των χωρών αυτών. Σήμερα είναι το επίσημο νόμισμα σε δεκαεπτά από τα είκοσι επτά κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα οποία απαρτίζουν την Ευρωζώνη. Μέλη της Ευρωζώνης σήμερα είναι η Αυστρία, το Βέλγιο, η Γαλλία, η Γερμανία, η Εσθονία, η Ιρλανδία, η Ισπανία, η Ιταλία, η Κύπρος, το Λουξεμβούργο, η Μάλτα, η Ολλανδία, η Πορτογαλία, η Σλοβακία, η Σλοβενία, η Φιλανδία και φυσικά η Ελλάδα.

Ξεκινώντας από το μικρότερο κέρμα της μιας δραχμής σε σχέση με το μικρότερο κέρμα του ευρώ δηλαδή του ενός λεπτού παρατηρούμε ότι η μια δραχμή μετατράπηκε σε 0,293 λεπτά ή το ένα λεπτό μετατράπηκε σε 3,4 δραχμές περίπου. Πηγαίνοντας στο μικρότερο εθνικό χαρτονόμισμα των πενήντα δραχμών διαπιστώνουμε ότι η αξία του μεταφράζεται σε 14,67 λεπτά. Δηλαδή το πενηντάρικο της δραχμής (με αυτό αγοράζαμε ένα κιλό σπανάκι) έγινε άμεσα 15 λεπτά του ευρώ,(σήμερα το σπανάκι έχει ένα ευρώ =340 δρχ). Κέρματα τα οποία ντρεπόμαστε να πάρουμε ως ρέστα και πολύ περισσότερο να τα αφήσουμε ως φιλοδώρημα. Το μεγαλύτερο κέρμα του ευρώ, αυτό των 2 ευρώ πήρε τη θέση τεσσάρων χαρτονομισμάτων της δραχμής: ενός πεντακοσάρικου, δύο εκατοστάρικων και ενός πενηντάρικου..!! Για να μην σας κουράσω με συγκρίσεις, θα αναφερθώ στα δύο μεγαλύτερα χαρτονομίσματα δραχμής και ευρώ, προκειμένου να καταδείξω την ακρίβεια και το «βαθμό σκληρότητας» του ενιαίου νομίσματος. Το μεγαλύτερο χαρτονόμισμα της δραχμής -το δεκαχίλιαρο- μεταφράστηκε σε 29,35 ευρώ και το μεγαλύτερο χαρτονόμισμα του ευρώ -το πεντακοσάρικο- αποτιμήθηκε σε 170.375 δραχμές..!!!. Δηλαδή δεκαεπτά ολόκληρα δεκαχίλιαρα, εκατόν εβδομήντα χιλιάδες ελληνικές δραχμές (όσο ένας βασικός μισθός το 2000), δεν αρκούσαν για να «αγοράσουμε» ένα πεντακοσάρικο του ευρώ..!!! Όλως τυχαίως και τα δύο συγκρινόμενα χαρτονομίσματα (ήταν και) είναι μοβ χρώματος.

Το Μάρτιο του 2002 η Ελλάδα μπήκε στο Ευρωπαϊκό νόμισμα με φιέστες και ζητωκραυγές. Με ισοτιμία 1 ΕΥΡΩ = 340,75 ΔΡΑΧΜΕΣ...

Συμπληρώσαμε δηλαδή μια δεκαετία και πλέον στο "ισχυρό νόμισμα", αλλά ας θυμηθούμε λίγο πως ήταν η οικονομική μας κατάσταση 12 χρόνια πριν και ας τα συγκρίνουμε λίγο...

Λίγους μόνο μήνες πριν την ένταξη μας (και δοκιμαστική κυκλοφορία) του ευρώ, συγκεκριμένα, το Δεκέμβρη του 2001, ο βασικός μισθός ενός άγαμου χωρίς προϋπηρεσία, ήταν 166.000 δρχ μηνιαίως δηλαδή 7.500δρχ ημερομίσθιο…

Σήμερα ο βασικός μισθός είναι 480 ευρώ, δηλαδή σε δραχμές 163 χιλιάδες (περίπου όσο και το 1999), συνεπώς μείον 3000 δραχμές.

Ας δούμε όμως εκτός από τα χαράτσια και την υπέρ φορολόγηση των νοικοκυριών, το εξ ίσου σοβαρό πρόβλημα το οποίο έχει πλήξει τον οικογενειακό μας προϋπολογισμό, αυτό των συχνών ανατιμήσεων των βασικών αγαθών.

Η παρακάτω ενδεικτική σύγκριση τιμών, κυριολεκτικά σοκάρει:

Προϊόν	Τιμή 2002	Τιμή 2014
Φραντζόλα ψωμιού (μισό κιλό)	0,23 € (80 δρχ.)	0,90 € (307 δρχ.)
Τιμή εισιτηρίου λεωφορείου	0,44 € (150 δρχ.)	1,30 € (443 δρχ.)
Εφημερίδα	0,29 € (100 δρχ.)	1-1,3 € (341-443 δρχ.)
Κρασί χύμα (1,5 λίτρα)	0,88 € (300 δρχ.)	3 € (1022 δρχ.)
Τυρόπιτα	0,29 € (100δρχ.)	1,5 € ( 511 δρχ.)
Μπαταρίες (από υπαίθρια αγορά)	0,29 € (100 δρχ.)	1 € (340,75 δρχ.)
Βενζίνη αμόλυβδη	0,775 € (264 δρχ.)	1,65 € (562 δρχ.)
Πετρέλαιο θέρμανσης	0,353 € (120 δρχ.)	1,268 € (432 δρχ.)
Μέσος μισθός	440,21 (150.000 δρχ.)	600 € (204.450 δρχ.)

Προϊόν	Ποσοστό αύξησης τιμής (από το 2008 ως σήμερα)
Ζάχαρη	21,53%
Αυγά	19,05%
Ρύζι	13,55%
Σοκολάτες	10,86%

Νομίζω πως τα συμπεράσματα βγαίνουν εύκολα....

Συνεπώς ο βασικός μισθός του Έλληνα τα τελευταία χρονιά, έχει μειωθεί πιο πολύ και από αυτόν του 1999, ενώ η τιμή της βενζίνης και του πετρελαίου θέρμανσης έχουν σχεδόν τετραπλασιαστεί και τριπλασιαστεί αντίστοιχα!

Με την ένταξή λοιπόν της χώρας στην Ε.Ε. οι περισσότεροι πανηγυρίζαμε που γίναμε επιτέλους ευρωπαίοι και θα απολαμβάναμε, κατά την γνώμη μας, τα αγαθά των βόρειων χωρών μελών της.

Και πράγματι, τα χρόνια πριν την έλευση της τριμερούς (τρόικας) και του ΔΝΤ έμειναν στην ιστορία σαν η “περίοδος των παχέων αγελάδων”, κατά τα την οποία, η ελληνική κοινωνία ζούσε σε ένα κλίμα “τεχνητής” ευμάρειας, με τους καταναλωτές να πιστεύουν ότι αυτό το κλίμα θα συνεχιστεί ες αεί.

Δυστυχώς ήταν "άνθραξ ο θησαυρός", και από την ημέρα που επιβλήθηκαν τα Μνημόνια το αποθεματικό του ταμείου όλων μας είναι μείον, οι μισθοί συνεχώς μειώνονται και -το χειρότερο- οι τιμές σχεδόν όλων των αγαθών έχουν πάρει την ανιούσα.

Το δε κράτος, το μόνο που ξέρει, είναι σκαρφίζεται τρόπους και να ψηφίζει Νόμους, αφαίμαξης του λαού και όχι για να τον προστατεύει από τα ντόπια και ξένα αρπακτικά, τα οποία έχουν θησαυρίσει.

Τελικά 12 χρόνια μετά, το κόστος ζωής τριπλασιάστηκε. Ο βασικός μισθός μειώθηκε και για ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού δεν υπάρχει καν. Κατά τα άλλα η χώρα αρχίζει να μπαίνει σε τροχιά ανάπτυξης. Success story με τα όλα του.