Η εφεύρεση της παγκοσμιοποίησης, είναι η καταστροφή των λαών, ανά τους αιώνες και η επικράτηση των ισχυρών.

Γράφει

Ο Ευάγγελος Μαυρογόνατος

Στον απόηχο του πολέμου στην Ουκρανία...

Ξεφυλλίζοντας κάποιος την ιστορία από τον τελευταίο μεγάλο πόλεμο του 1815 στην Ευρώπη και μετά τον γαλλογερμανικό πόλεμο του 1871, καμιά από τις Μεγάλες Δυνάμεις δεν είχε στείλει τους στρατιώτες της σε κάποια επιχείρηση ενάντια σε μια άλλη. Πέρασε σχεδόν ένας αιώνας.

Πόλεμοι φυσικά συνέχιζαν να υπάρχουν αλλά, οι Μεγάλες Δυνάμεις διάλεγαν και διαλέγουν μέχρι και σήμερα τα θύματα ανάμεσα στους αδύναμους και έξω από τον Ευρωπαϊκό κόσμο λαούς. Και δεν ήταν λίγες οι φορές που τα στρατεύματά τους είχαν βρεθεί αντιμέτωπα σε κάποια μακρινή αποικία.

H προοπτική, όμως, ενός μεγάλου ευρωπαϊκού πολέμου έμοιαζε πολύ απίθανη μέχρι τον Αύγουστο του 1914.

Για την άρχουσα τάξη οι τελευταίες δεκαετίες ήταν δεκαετίες θριάμβου αφού η οικονομία είχε βγει δυναμωμένη από τη μεγάλη ύφεση του 1870-1880, η επιστήμη και η τεχνολογία έκαναν άλματα και η κυριαρχία τους απλωνόταν σε ολόκληρο τον πλανήτη.

H εμπιστοσύνη τους στο μέλλον ήταν απεριόριστη. Η Ωραία Εποχή, σίγουρα θα συνεχιζόταν για πάντα.

O πόλεμος δεν είχε καμιά θέση μέσα σε αυτόν τον ονειρικό παράδεισο. Το 1912 ο Nόρμαν Έιντζελ, ένας φιλελεύθερος δημοσιογράφος, κυκλοφόρησε ένα βιβλίο με τίτλο:

«H Mεγάλη Xίμαιρα», όπου προανήγγειλε το οριστικό τέλος των πολέμων.

« H παγκοσμιοποίηση, έλεγε, έχει κάνει πλέον καθαρή παραφροσύνη για τις άρχουσες τάξεις τον πόλεμο».

Οι Άγγλοι βιομήχανοι δεν είχαν κανένα συμφέρον να βομβαρδίσουν τις θυγατρικές τους στη Γαλλία.

Οι Γάλλοι τραπεζίτες επίσης για κανένα λόγο ήθελαν να ανατινάξουν τα μεγάλα έργα που χρηματοδότησαν στη Γερμανία , και να χάσουν έτσι τους τόκους και τα κεφάλαιά τους.

Αλλά δεν ήταν μόνο οι φιλελεύθεροι που αντιμετώπιζαν με τόση αισιοδοξία και τόση βεβαιότητα το μέλλον.

Το πνεύμα της τότε Ωραίας Εποχής, είχε επηρεάσει ακόμα και την ίδια την αριστερά (σύμπτωση με το σήμερα;).

H αίσθηση ότι ο κόσμος «πήγαινε μπροστά» και θα συνέχιζε να πηγαίνει μπροστά για πάντα, είχε τρυπώσει βαθιά στα μυαλά ακόμα και των ηγετών των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων, των κομμάτων που υποτίθεται ότι είχαν σαν στόχο την ανατροπή του καπιταλισμού και την εγκαθίδρυση μια σοσιαλιστικής κοινωνίας.

O Kαρλ Kάουτσκι, ο «Πάπας του Mαρξισμού» έλεγε:

«Τα συμφέροντα των καπιταλιστών εξυπηρετούνται πλέον σήμερα πολύ καλύτερα από την συνένωση και τη διεθνή συνεργασία παρά από τον ανταγωνισμό και τον πόλεμο».

Ακόμα και την τελευταία στιγμή, τον Ιούλιο του 1914, όταν η Αυστρία είχε πια κηρύξει τον πόλεμο στη Σερβία, οι ηγέτες των σοσιαλιστικών κομμάτων ήταν πεισμένοι ότι ένας γενικευμένος πόλεμος ήταν αδύνατος και ότι σίγουρα θα βρισκόταν κάποια ειρηνική λύση στην κρίση.

Όμως όλες αυτές οι ευοίωνες προβλέψεις διαψεύσθηκαν, αφού μετά από ημέρες οι Μεγάλες Δυνάμεις θα έριχναν 19 εκατομμύρια στρατιώτες στη μάχη.

Σήμερα, δύο αιώνες μετά, όπως και τότε βιώνουμε πάλι αυτή την κατάσταση της υποτιθέμενης συνένωσης και της διεθνούς συνεργασίας και της «Ωραίας Εποχής».

Με σύνθημα «η παγκοσμιοποίηση στην υπηρεσία των λαών» όλα φαντάζουν ρόδινα (τουλάχιστον έτσι θέλουν να μας τα παρουσιάσουν) και ότι πράττεται τον πρέπον, για το καλό της ανθρωπότητας.

Και πάλι η άρχουσα τάξη και οι περί αυτής έχει βγει κερδισμένη, τα οικονομικά συμφέροντα έχουν διεισδύσει παντού, απομυζώντας την μεσαία τάξη η οποία έχει πτωχεύσει και οι πτωχοί έχουν εξαθλιωθεί.

Τα κόμματα δεν έχουν πλέον ιδεολογίες αλλά εξυπηρετούν συμφέροντα ατομικά, κομματικά ή οικονομικά.

Οι Κυβερνήσεις εναλλάσσονται σε τακτά χρονικά διαστήματα, σχεδόν κάθε δύο χρόνια, δίδοντας έτσι παράταση στις ελπίδες των δοκιμαζομένων λαών, ότι θα έρθει κάτι καλύτερο. Δυστυχώς όμως αντί για καλύτερο έρχεται πάντα το χειρότερο και η ελπίδα σβήνει.

Οι όποιες αντιδράσεις είναι κατευθυνόμενες από τα εντεταλμένα προς τούτο όργανα, προκειμένου να ικανοποιηθεί το αίσθημα των λαών ότι αγωνίζονται, ασχέτως αν δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα, αφού οι αποφάσεις είναι ειλημμένες, από τα διάφορα κέντρα εξουσίας και οικονομικής διαχείρισης του πλούτου των χωρών.

Μέσα σε όλα αυτά έχει προστεθεί και το μεταναστευτικό, ένα τεράστιο πρόβλημα το οποίο ανοίγει περισσότερο τις οικονομικές πληγές των χωρών της Ε.Ε. ( και όχι μόνο) κυρίως δε αυτών του πτωχού Νότου, συμπεριλαμβανομένης και της χώρας μας.

Ένα πρόβλημα το οποίο θα έχει πολλές επιπτώσεις στο διηνεκές, πέραν του οικονομικού, επιβεβαιώνοντας έτσι τις προβλέψεις πολλών ιστορικών και Διεθνολόγων Ελλήνων και ξένων εδώ και δεκαετίες, περί του «περιβόητου Μουσουλμανικού τόξου».

Μετά από όλα τα παραπάνω, θα πρέπει ως ελληνική κοινωνία, να είμαστε έτοιμοι για τις όποιες δυσμενείς εξελίξεις έρχονται, να τις αντιμετωπίσουμε και να τις ξεπεράσουμε όσο πιο ήπια και ανώδυνα γίνεται (όσο φυσικά περνά από το χέρι μας).

Και αυτό θα το πετύχουμε κοιτάζοντας πίσω στην ένδοξη ιστορία μας, ενωμένοι ως κοινωνία, αντιδρώντας δυναμικά, συντονισμένα, όχι κομματικά, όχι διχαστικά και με το ΕΓΩ, αλλά με το ΕΜΕΙΣ και ως πραγματικοί ΕΛΛΗΝΕΣ.

Ας μην εφησυχάζουμε με το να θεωρούμε ότι, όλα τα γεγονότα που διαδραματίζονται σήμερα στην Ουκρανία και στις άλλες χώρες, δεν θα ακουμπήσουν και εμάς. [1]

Ήδη οι οικονομικές επιπτώσεις έχουν ισοπεδώσει, την ήδη εξαθλιωμένη εδώ και δώδεκα χρόνια, Ελληνική κοινωνία.

Από την στιγμή που παίρνει φωτιά το σπίτι του γείτονα, κινδυνεύει άμεσα και το δικό σου.

Και να έχουμε υπόψη μας ότι, οι πυροσβέστες «φίλοι μας» της Ε.Ε. (δεν μας αγάπησαν ποτέ) και των λοιπών μεγάλων Δυνάμεων, αντί ύδατος ρίπτουν πάντα λάδι στην φωτιά.

Παραπομπή :

[1] Δημοσιεύματα για την Ουκρανία:

Του 2014 (17/8/2014)

Το NATO «θα αντιδράσει με στρατιωτικά μέσα» εάν υπάρξει εισβολή δυνάμεων της Ρωσίας όπως αυτή που έγινε στην Κριμαία σε ένα κράτος-μέλος του, διεμήνυσε ο πτέραρχος Μπρίντλαβ.

Αν η Ρωσία αποπειραθεί να στείλει στρατεύματα σε οποιοδήποτε κράτος – μέλος του NATO, ακόμη και εάν δεν πρόκειται για δυνάμεις που θα φορούν στολές με διακριτικά της Ρωσικής Ομοσπονδίας, όπως έπραξε όταν προσάρτησε την Κριμαία από την Ουκρανία, το Βορειοατλαντικό Σύμφωνο θα αντιδράσει με στρατιωτικά μέσα, όπως διεμήνυσε ο κορυφαίος στρατιωτικός διοικητής του σε μια συνέντευξή του που δημοσιεύθηκε σήμερα.  Στρατιώτες με στολές χωρίς διακριτικά είχαν αναπτυχθεί όταν η Ρωσία μπήκε στη χερσόνησο της Κριμαίας και τελικά την προσάρτησε, στα τέλη του Φεβρουαρίου. Αν και αρχικά ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν διέψευδε ότι είχαν αναπτυχθεί ρωσικές δυνάμεις, παραδέχθηκε τον Απρίλιο ότι έδρασαν εκεί.  Το Κίεβο και δυτικές κυβερνήσεις προειδοποιούν για τον κίνδυνο η Μόσχα να επέμβει άμεσα για να υποστηρίξει τους αντάρτες που πολιορκούνται στο κατά πλειονότητα ρωσόφωνο ανατολικό τμήμα της Ουκρανίας. Ορισμένοι ειδικοί σε αμυντικά θέματα έχουν υποστηρίξει πως ο Πούτιν θα μπορούσε να αποπειραθεί να επέμβει στα εσωτερικά ζητήματα κι άλλων κρατών, ιδίως αυτών της Βαλτικής —Εσθονία, Λετονία—, όπου υπάρχουν μεγάλες ρωσικές μειονότητες.  Ο Αμερικανός πτέραρχος Φίλιπ Μπρίντλαβ, ο ανώτατος στρατιωτικός διοικητής των δυνάμεων του NATO στην Ευρώπη, είπε πως παρότι το Βορειοατλαντικό Σύμφωνο δεν σχεδιάζει να επέμβει στην Ουκρανία, η οποία δεν είναι μέλος του, τα κράτη – μέλη του NATO στην ανατολική Ευρώπη πρέπει να αρχίσουν να προετοιμάζονται για μια ενδεχόμενη απειλή από τα «μικρά πράσινα ανθρωπάκια», όπως είπε χαρακτηριστικά, αναφερόμενος στους στρατιώτες που φορούν στολές χωρίς εθνικά διακριτικά.  «Το πιο σημαντικό έργο (είναι) να προετοιμάσουμε κάθε έθνος για το πρόβλημα που δημιουργούν τα ‘μικρά πράσινα ανθρωπάκια’, ή το πρόβλημα της οργάνωσης του (ρωσόφωνου) πληθυσμού, και αυτό πρέπει να γίνει πρώτα. Γίνεται τώρα», επισήμανε ο Μπρίντλαβ σε μια συνέντευξη που δημοσιεύει σήμερα στο Διαδίκτυο η γερμανική συντηρητική εφημερίδα Die Welt.  «Πώς λοιπόν τώρα εκπαιδεύουμε, οργανώνουμε, εξοπλίζουμε τις αστυνομικές δυνάμεις και τις ένοπλες δυνάμεις των (συμμαχικών) χωρών ώστε να είναι ικανές να το χειριστούν αυτό;», συνέχισε ο πτέραρχος, σύμφωνα με το κείμενο των δηλώσεών του στη Βελτ, που διένειμε στα αγγλικά το NATO.  «Εάν δούμε τέτοιες ενέργειες να λαμβάνουν χώρα σε ένα κράτος (- μέλος) του NATO και μπορούμε να τις προσάψουμε σε ένα επιτιθέμενο κράτος, αυτό σημαίνει (ότι ενεργοποιείται) το Άρθρο 5. Τότε, θα υπάρξει στρατιωτική αντίδραση», πρόσθεσε ο Μπρίντλαβ.  Το Άρθρο 5 της καταστατικής συνθήκης του NATO για την κοινή άμυνα προβλέπει ότι εάν ένα κράτος – μέλος του Συμφώνου δεχθεί επίθεση, αυτή θα θεωρηθεί αυτόματα εχθρική ενέργεια εναντίον της συμμαχίας στο σύνολό της.  Η κρίση στην Ουκρανία έχει οδηγήσει τις σχέσεις ανάμεσα στη Ρωσία και τη Δύση σε ιστορικό ναδίρ την περίοδο μετά τον Ψυχρό Πόλεμο και πυροδότησε μια σειρά κυρώσεων και αντιποίνων που πλήττουν τις οικονομίες της Ρωσίας και της Ευρώπης, οι οποίες ήδη αντιμετώπιζαν σοβαρές δυσχέρειες.  Το NATO έχει λάβει μια σειρά μέτρων για να ενισχύσει τη στρατιωτική του παρουσία στην ανατολική Ευρώπη αφότου άρχισε η κρίση. Μέτρα πιο μακροπρόθεσμου χαρακτήρα αναμένεται να συμφωνηθούν στη σύνοδο του Βορειοατλαντικού Συμφώνου στην Ουαλία τον Σεπτέμβριο. 

Του 2015

"Την εκτίμησή του ότι η Δύση δεν θα πρέπει να αποκλείει μία στρατιωτική επιλογή για την Ουκρανία εξέφρασε ο επικεφαλής των στρατιωτικών δυνάμεων του NATO, ο Αμερικανός πτέραρχος Φίλιπ Μπρίντλαβ, τονίζοντας ότι αναφέρεται στην αποστολή όπλων και εξοπλισμού και όχι στην ανάπτυξη στρατιωτών σε ουκρανικό έδαφος.

«Δεν νομίζω ότι θα έπρεπε να αποκλείουμε εξ αρχής την πιθανότητα μιας στρατιωτικής επιλογής» δήλωσε ο Φίλιπ Μπριντλάβ σε δημοσιογράφους από τη Διάσκεψη της Ασφάλειας του Μονάχου, όταν ρωτήθηκε εάν στηρίζει την αποστολή αμυντικού εξοπλισμού στον ουκρανικό στρατό που βρίσκεται σε συγκρούσεις με φιλορώσους αυτονομιστές στην ανατολική Ουκρανία.

Ξεκαθάρισε, πάντως, ότι αναφέρεται στην παροχή όπλων ή άλλης βοήθειας και όχι στην ανάπτυξη στρατιωτών. «Δεν υπάρχει συζήτηση για μπότες στο έδαφος» τόνισε.

Ο Μπριντλάβ χαρακτήρισε «απαράδεκτες» τις προτάσεις του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν για να μπει τέλος στις μάχες στην ανατολική Ουκρανία".